Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

The forepart

  • 1 primores

    prīmōris, e ( nom. sing. not in use), adj. [primus], the first, first (class. in plur.).
    I.
    In gen. (rare):

    imbres,

    Varr. R. R. 2, 2:

    dentes,

    the front teeth, Plin. 7, 16, 15, § 70:

    in primore pueritiā,

    in earliest childhood, Gell. 10, 19, 3:

    anni,

    first, earliest, Sil. 1, 511: primori Marte, in the first part or beginning of the war, id. 11, 143:

    primore aspectu,

    at first sight, Gell. 2, 7, 6.—
    II.
    In partic.
    A.
    The foremost part, forepart, tip, end, extremity (class.;

    syn. primus): sumere aliquid digitulis primoribus,

    with the tips of one's fingers, Plaut. Bacch. 4, 4, 24:

    versabatur mihi (nomen) in labris primoribus,

    is at my tongue's end, id. Trin. 4, 2, 65:

    aliquid primoribus labris attingere,

    to touch slightly, Cic. de Or. 1, 19, 87; cf. id. Cael. 12, 28; id. Fragm. ap. Non. 428, 3:

    surculum primorem praeacuito obliquum primores digitos duos,

    Cato, R. R. 40, 3; Lucil. ap. Non. 427, 27:

    eduxique animam in primoribu' naribus,

    id. ib. 427, 32:

    nasi primoris acumen,

    Lucr. 6, 1193:

    (pilo) primori inest pyxis ferrea,

    Plin. 18, 11, 29, § 112; 10, 33, 51, § 99:

    cauda late fusa primori parte,

    id. 8, 54, 80, § 216:

    vestibulum esse partem domus primorem,

    Gell. 16, 5, 2:

    in primore libro,

    at the beginning of the book, Gell. 1, 18, 3:

    usque in primores manus ac prope in digitos,

    as far as the forepart of the hands, id. 7, 12:

    primori in acie versari,

    Tac. H. 3, 21.—
    B.
    The first in rank or dignity, chief, principal ( poet. and postclass.—In Liv. 24, 20, 13, Weissenb. reads: inpigre conscriptā; v. also Madvig. ad Cic. Fin. 3, 16, 52):

    Argivorum viri,

    Cat. 68, 87:

    feminae,

    Tac. A. 2, 29:

    venti,

    chief, cardinal, Gell. 2, 22.—Hence, subst.: prīmō-res, um, m.
    (α).
    The front rank in battle, etc.:

    dum inter primores promptius dimicat, sagittā ictus est,

    Curt. 4, 6, 17.—
    (β).
    The men of the first rank, the chiefs, nobles, patricians (cf. princeps):

    Amphitruo delegit viros primorum principes,

    Plaut. Am. 1, 1, 49:

    odio alienae honestatis ereptus primoribus ager,

    Liv. 1, 47, 11:

    primores populi arripuit,

    Hor. S. 2, 1, 69:

    civitatum primores atque optimates,

    Col. 12, 3, 10:

    primores, ac duces,

    Juv. 15, 40:

    ex primoribus,

    Tac. A. 13, 30; 4, 33; Vulg. 2 Macc. 8, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > primores

  • 2 primoris

    prīmōris, e ( nom. sing. not in use), adj. [primus], the first, first (class. in plur.).
    I.
    In gen. (rare):

    imbres,

    Varr. R. R. 2, 2:

    dentes,

    the front teeth, Plin. 7, 16, 15, § 70:

    in primore pueritiā,

    in earliest childhood, Gell. 10, 19, 3:

    anni,

    first, earliest, Sil. 1, 511: primori Marte, in the first part or beginning of the war, id. 11, 143:

    primore aspectu,

    at first sight, Gell. 2, 7, 6.—
    II.
    In partic.
    A.
    The foremost part, forepart, tip, end, extremity (class.;

    syn. primus): sumere aliquid digitulis primoribus,

    with the tips of one's fingers, Plaut. Bacch. 4, 4, 24:

    versabatur mihi (nomen) in labris primoribus,

    is at my tongue's end, id. Trin. 4, 2, 65:

    aliquid primoribus labris attingere,

    to touch slightly, Cic. de Or. 1, 19, 87; cf. id. Cael. 12, 28; id. Fragm. ap. Non. 428, 3:

    surculum primorem praeacuito obliquum primores digitos duos,

    Cato, R. R. 40, 3; Lucil. ap. Non. 427, 27:

    eduxique animam in primoribu' naribus,

    id. ib. 427, 32:

    nasi primoris acumen,

    Lucr. 6, 1193:

    (pilo) primori inest pyxis ferrea,

    Plin. 18, 11, 29, § 112; 10, 33, 51, § 99:

    cauda late fusa primori parte,

    id. 8, 54, 80, § 216:

    vestibulum esse partem domus primorem,

    Gell. 16, 5, 2:

    in primore libro,

    at the beginning of the book, Gell. 1, 18, 3:

    usque in primores manus ac prope in digitos,

    as far as the forepart of the hands, id. 7, 12:

    primori in acie versari,

    Tac. H. 3, 21.—
    B.
    The first in rank or dignity, chief, principal ( poet. and postclass.—In Liv. 24, 20, 13, Weissenb. reads: inpigre conscriptā; v. also Madvig. ad Cic. Fin. 3, 16, 52):

    Argivorum viri,

    Cat. 68, 87:

    feminae,

    Tac. A. 2, 29:

    venti,

    chief, cardinal, Gell. 2, 22.—Hence, subst.: prīmō-res, um, m.
    (α).
    The front rank in battle, etc.:

    dum inter primores promptius dimicat, sagittā ictus est,

    Curt. 4, 6, 17.—
    (β).
    The men of the first rank, the chiefs, nobles, patricians (cf. princeps):

    Amphitruo delegit viros primorum principes,

    Plaut. Am. 1, 1, 49:

    odio alienae honestatis ereptus primoribus ager,

    Liv. 1, 47, 11:

    primores populi arripuit,

    Hor. S. 2, 1, 69:

    civitatum primores atque optimates,

    Col. 12, 3, 10:

    primores, ac duces,

    Juv. 15, 40:

    ex primoribus,

    Tac. A. 13, 30; 4, 33; Vulg. 2 Macc. 8, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > primoris

  • 3 frons

    1.
    frons (also anciently fruns; plur. frundes, Enn. Ann. 266 Vahl.; cf. Charis. p. 105 P.—Also in nom. fros or frus, Varr. ib.; Enn. v in the foll.; cf. Prisc. p. 554 P.; and FRONDIS, acc. to Serv. Verg. G. 2, 372), dis, f. [etym. dub.], a leafy branch, green bough, foliage.
    I.
    Lit. (class.; in sing. and plur.; syn. folium).
    (α).
    Sing.: populea frus, Enn. ap. Aus. Technop. (Edyll. 5) 158 sq. (id. Ann. v. 562 Vahl.):

    ilignea, quernea,

    Cato, R. R. 37, 2:

    in nemoribus, ubi virgulta et frons multa,

    Varr. R. R. 2, 5, 11:

    bobus praestabit vilicus frondem,

    Col. 11, 3, 101: alta frons decidit, Varr. ap. Non. 486, 13:

    ne caules allii in frondem luxurient,

    Plin. 19, 6, 34, § 113:

    perenni frunde corona,

    Lucr. 1, 119:

    nigrae feraci frondis in Algido,

    Hor. C. 4, 4, 58:

    sine fronde,

    Ov. Tr. 3, 10, 75:

    immaturam destringere,

    Quint. 12, 6, 2.—
    (β).
    Plur.: russescunt frundes, Enn. ap. Charis. p. 105 P. (Ann. v. 266 Vahl.):

    deserta via et inculta atque interclusa jam frondibus et virgultis relinquatur,

    Cic. Cael. 18, 42:

    viminibus salices fecundi, frondibus ulmi,

    Verg. G. 2, 446:

    frondibus teneris non adhibendam esse falcem,

    Quint. 2, 4, 11:

    bovemque Disjunctum curas et strictis frondibus exples,

    Hor. Ep. 1, 14, 28; id. C. 3, 18, 14.—
    II.
    Poet. transf., a garland made of leafy boughs, a garland of leaves, leafy chaplet: donec Alterutrum velox victoria fronde coronet, Hor. Ep. 1, 18, 64; so in sing., id. C. 4, 2, 36; id. Ep. 2, 1, 110:

    nos delubra deum festa velamus fronde,

    Verg. A. 2, 249; 5, 661; Ov. M. 1, 449; 565; id. A. A. 1, 108.—In plur., Ov. F. 1, 711; 3, 482.
    2.
    frons, frontis, f. ( masc., Cato ap. Gell. 15, 9, 5; and ap. Fest. s. v. recto, p. 286, b, Müll.; Plaut. Mil. 2, 2, 46 Ritschl, N. cr.; id. ap. Non. 205, 4; Caecil. ap. Gell. 15, 9, 3; Vitr. 10, 17) [cf. Sanscr. brhū; Gr. ophrus; Germ. Braue; Engl. brow; v. Curt. Gr. Etym. p. 296], the forehead, brow, front (syn.: vultus, os, facies).
    I.
    Lit.:

    frons et aliis (animalibus), sed homini tantum tristitiae, hilaritatis, clementiae, severitatis index: in adsensu ejus supercilia homini et pariter et alterna mobilia,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    tanta erat gravitas in oculo, tanta contractio frontis, ut illo supercilio res publica, tamquam Atlante caelum, niti videretur,

    Cic. Sest. 8, 19: frontem contrahere, to contract or knit the brows, id. Clu. 26, 72; Hor. S. 2, 2, 125;

    for which, adducere,

    Sen. Ben. 1, 1:

    attrahere,

    id. ib. 6, 7: remittere frontem, to smooth the brow, i. e. to cheer up, Plin. Ep. 2, 5, 5;

    for which: exporge frontem,

    Ter. Ad. 5, 3, 53; cf.:

    primum ego te porrectiore fronte volo mecum loqui,

    Plaut. Cas. 2, 4, 3:

    explicare,

    Hor. C. 3, 29, 16;

    solvere,

    Mart. 14, 183: ut frontem ferias, smitest thy forehead (as a sign of vexation), Cic. Att. 1, 1, 1; cf.:

    nulla perturbatio animi, nulla corporis, frons non percussa, non femur,

    id. Brut. 80, 278:

    femur, pectus, frontem caedere,

    Quint. 2, 12, 10:

    frontem sudario tergere,

    id. 6, 3, 60;

    for which: siccare frontem sudario,

    id. 11, 3, 148:

    capillos a fronte retroagere,

    id. ib. 160:

    mediam ferro gemina inter tempora frontem Dividit,

    Verg. A. 9, 750:

    quorundam capita per medium frontis et verticis mucrone distincta, in utrumque humerum pendebant,

    Amm. 31, 7, 14:

    insignem tenui fronte Lycorida (a small forehead was regarded as a beauty by the ancients),

    Hor. C. 1, 33, 5; cf. id. Ep. 1, 7, 26; Petr. 126; Mart. 4, 42, 9; Arn. 2, 72.—Of the forehead of animals:

    est bos cervi figura: cujus a media fronte, etc.,

    Caes. B. G. 6, 26, 1:

    tauri torva fronte,

    Plin. 8, 45, 70, § 181:

    equi,

    Ov. Tr. 5, 9, 30:

    ovis,

    id. F. 4, 102:

    cui (haedo) frons turgida cornibus Primis,

    Hor. C. 3, 13, 4:

    (vitulus) Fronte curvatos imitatus ignes lunae,

    id. ib. 4, 2, 57.—In plur., Lucr. 5, 1034. —
    2.
    The brow as a mirror of the feelings:

    non solum ex oratione, sed etiam ex vultu et oculis et fronte, ut aiunt, meum erga te amorem perspicere potuisses,

    Cic. Att. 14, 13, B, 1; cf. Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44; and:

    homines fronte et oratione magis, quam ipso beneficio reque capiuntur,

    expression of countenance, id. ib. 12, 46:

    si verum tum, cum verissima fronte, dixerunt, nunc mentiuntur,

    Cic. Rab. Post. 12, 35:

    haec ipsa fero equidem fronte et vultu bellissime, sed angor intimis sensibus,

    id. Att. 5, 10, 3: frons, oculi, vultus persaepe mentiuntur;

    oratio vero saepissime,

    id. Q. F. 1, 1, 5, § 15; cf.:

    oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est, hic in fraudem homines impulit,

    id. Pis. 1, 1; id. Fam. 1, 9, 17:

    fronte occultare sententiam,

    id. Lael. 18, 65:

    tranquilla et serena,

    id. Tusc. 3, 15, 31; cf.:

    reliquiae pristinae frontis,

    id. Fam. 9, 10, 2:

    laeta,

    Verg. A. 6, 862:

    sollicita,

    Hor. C. 3, 29, 16:

    tristis,

    Tib. 2, 3, 33:

    gravis,

    Plin. Pan. 41, 3:

    humana, lenis, placida,

    Sen. Ben. 2, 13:

    inverecunda,

    Quint. 2, 4, 16:

    proterva,

    Hor. C. 2, 5, 16:

    urbana (i. e. impudens),

    id. Ep. 1, 9, 11:

    impudens, proterva, Aug. Op. imperf. c. Jul. 6, 21: impudentissima,

    id. ib. 26; cf.:

    impudentia frontis,

    Hier. adv. Rufin. 1, 7:

    fronte inverecunda nummos captare,

    Val. Max. 8, 2, 2.—In plur.:

    si populo grata est tabella, quae frontes aperit hominum, mentes tegat,

    Cic. Planc. 6, 16.—
    3.
    Prov.:

    frons occipitio prior est,

    i. e. better work before the master's face than behind his back, Cato, R. R. 4; Plin. 18, 5, 6, § 31.—
    B.
    Transf
    1.
    The forepart of any thing, the front, façade, van (opp. tergum and latus):

    copias ante frontem castrorum struit,

    Caes. B. C. 3, 37, 1:

    aedium,

    Vitr. 3, 2:

    parietum,

    id. 2, 8:

    januae,

    Ov. F. 1, 135:

    scena,

    Verg. G. 3, 24:

    (navium),

    id. A. 5, 158:

    pontis,

    Hirt. B. G. 8, 9, 4:

    collis ex utraque parte lateris dejectus habebat, et in frontem leniter fastigatus, etc.,

    Caes. B. G. 2, 8; 7, 23: intervallum justum arborum quadrageni pedes in terga frontemque, in latera viceni, Plin. 17, 23, 35, § 202; cf. Quint. 1, 10, 43:

    octo cohortes in fronte constituit,

    Sall. C. 59, 2:

    quatuor legionum aquilae per frontem,

    Tac. H. 2, 89:

    una fronte contra hostem castra muniunt,

    only in front, Caes. B. C. 1, 80, 2 Herz.:

    aequa fronte ad pugnam procedebat,

    Liv. 36, 44, 1:

    nec tamen aequari frontes poterant, cum extenuando infirmam mediam aciem haberent,

    id. 5, 38, 2:

    recta fronte concurrere hosti (opp. in dextrum cornu),

    Curt. 4, 13 med.; cf.:

    directa fronte pugnandum est,

    Quint. 5, 13, 11:

    veritus ne simul in frontem simul et latera suorum pugnaretur,

    Tac. Agr. 35:

    transisse aestuaria pulchrum ac decorum in frontem (i. e. fronti),

    for the front, the van, id. ib. 33: dextra fronte prima legio incessit, on the right front, i. e. on the right wing, id. H. 2, 24 fin.:

    laeva,

    Claud. in Ruf. 2, 174; cf.:

    frons laevi cornu haec erat,

    Curt. 4, 13 fin. — Poet. transf., of clouds:

    ut non tam concurrere nubes Frontibus adversis possint quam de latere ire,

    Lucr. 6, 117;

    of a precipice: Fronte sub adversa scopulis pendentibus antrum,

    Verg. A. 1, 166.—Esp. freq.: a fronte, in front, before (opp. a tergo and a latere):

    a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur, si in Galliam venerit,

    Cic. Phil. 3, 13, 32:

    a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat,

    Caes. B. C. 1, 25 fin.:

    totis fere a fronte et ab sinistra parte nudatis castris,

    id. B. G. 2, 23, 4. —
    2.
    The outer end of a book-roll or volume, Tib. 3, 1, 13; Ov. Tr. 1, 1, 11.—
    3. 4.
    In measuring land = latitudo, the breadth:

    mille pedes in fronte, trecentos cippus in agrum Hic dabat,

    Hor. S. 1, 8, 12; Inscr. Orell. 4558; 4560.—
    II.
    Trop.
    A.
    The outside, exterior, external quality, appearance (cf. species and facies;

    mostly post-Aug.): Pompeius Scauro studet: sed utrum fronte an mente, dubitatur,

    Cic. Att. 4, 15, 7:

    plus habet in recessu, quam fronte promittat,

    Quint. 1, 4, 2; 11, 1, 61; cf.:

    frons causae non satis honesta,

    id. 4, 1, 42 Spald.:

    decipit Frons prima multos,

    the first appearance, Phaedr. 4, 2, 6; cf.:

    dura primā fronte quaestio,

    Quint. 7, 1, 56:

    ex prima statim fronte dijudicare imprudentium est,

    id. 12, 7, 8.—
    B.
    The character or feelings expressed by the brow.
    1.
    Poet. in partic., shame:

    exclamet perisse Frontem de rebus,

    Pers. 5, 104 (for which:

    clament periisse pudorem,

    Hor. Ep. 2, 1, 80).—
    2.
    Impudence, boldness (late Lat.; cf.

    os),

    Aug. Civ. D. 3, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > frons

  • 4 prior

    prĭor and prĭus (old form also in neutr. prior, Val. Antias and Quadrig. ap. Prisc. p. 767), ōris, adj. comp. [from obsol. prep. pri; v. primus init. ], former, previous, prior, freq. to be translated first; cf. superior; Cicero nearly always uses prior, opp. to posterior, in time; superior in sense of former, in gen. relation to the present, when no other time is expressed; v. Krebs, Antibarb. p. 921 sq.
    I.
    Lit.:

    ita priori posterius, posteriori superius non jungitur,

    Cic. Ac. 2, 14, 44:

    me quaestorem in primis, aedilem priorem, praetorem primum populus Romanus faciebat,

    id. Pis. 1, 2:

    qui prior has angustias occupaverit,

    first, Caes. B. C. 1, 66:

    prior proelio lacessere,

    id. ib. 1, 82:

    etsi utrique primas, priores tamen libenter deferunt Laelio,

    Cic. Brut. 21, 84:

    priore loco causam dicere,

    first, id. Quint. 9, 32:

    priore aestate,

    in the former summer, last summer, id. Fam. 1, 9, 24:

    priore nocte,

    id. Cat. 1, 4, 8:

    factum est enim meā culpā, ut priore anno non succederetur,

    id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2:

    prioribus comitiis,

    id. Planc. 22, 54:

    priore anno,

    the year before, Liv. 3, 9, 7; 3, 10, 14; 4, 56, 5:

    prioris anni consules,

    id. 4, 13, 10; 4, 17, 9:

    Dionysius prior,

    the elder, Nep. Dion, 1, 3:

    vinum,

    of last year, Plin. 14, 19, 24, § 120:

    priore libro,

    in the previous book, Col. 4, 22, 9:

    pedes,

    the forefeet, Nep. Eum. 5, 5; Plin. 8, 45, 70, § 181:

    canities homini semper a priori parte capitis, tum deinde ab aversā,

    the forepart, Plin. 11, 37, 47, § 131.—Pleon.:

    cum prior Romanus exercitus praevenisset,

    Liv. 9, 23, 2:

    prius praecepta res erat,

    id. 21, 32, 7; cf. id. 9, 23, 2.— Old neutr. prior: hoc senatusconsultum prior factum est, Val. Antias ap. Prisc. p. 767 P.:

    prior bellum, Quadrig. ib.: foedus prior,

    id. ib. (cf.: bellum Punicum posterior, Cass. Hem. ib.).—
    2.
    Former, i. e. deceased (late Lat.):

    inter prieres fratres,

    Amm. 21, 6, 2.—
    B.
    Subst.: prĭōres, um, m., forefathers, ancestors, the ancients ( poet. and in post-Aug. prose):

    abiturus illuc, quo priores abierunt,

    Phaedr. 4, 18, 16:

    nomen dixere priores Ortygiam,

    Verg. A. 3, 693:

    nec ingeniis investigata priorum,

    Ov. M. 15, 146; 332:

    priores tradiderunt,

    Col. 1, 4, 3:

    nostri,

    Plin. Ep. 3, 4:

    more priorum,

    Ov. M. 10, 218; Sen. Ep. 52, 2.—
    II.
    Trop., better, superior, preferable, more excellent or important (not in Cic. and Cæs.):

    bellante prior,

    Hor. C. S. 51:

    color puniceae flore prior rosae,

    id. C. 4, 10, 4; Ov. H. 18, 69:

    ut nemo haberetur prior,

    Liv. 27, 8:

    aetate et sapientiā,

    Sall. J. 10, 7:

    consilio et manu,

    id. ib. 96, 3:

    neque prius, neque antiquius quidquam habuit, quam, etc.,

    Vell. 2, 52, 4.—Esp. with potior:

    potius quanto prius potiusque est Philippum nobis conjungere quam hos,

    Vell. 36, 7, 6:

    nulla (res) prior potiorque visa est,

    id. 8, 29, 2:

    nihil prius nec potius visum,

    id. 39, 47, 4: unus Plinius est mihi priores, i. e. worth more than they all, Sent. Augur. ap. Plin. Ep. 4, 27, 4:

    artium multitudine prior omnibus, eloquentiā nulli secundus,

    App. Flor. 2, p. 346.—Hence, adv. comp.: prĭus.
    A. 1.
    Alone:

    quem fuit aequius, ut prius introieram in vitam, sic prius exire de vitā,

    Cic. Lael. 4, 15:

    regem prius Europā, post et Asiā, expellere,

    Liv. 37, 52, 4:

    ut vos prius experti estis, nunc Antiochus experitur,

    id. 36, 17, 8; so,

    prius... nunc,

    Verg. G. 3, 362:

    prius... tum,

    Cato, R. R. 135; Liv. 34, 55, 5:

    prius.... postea,

    id. 29, 12, 11.—
    2.
    With quam, and often joined in one word, priusquam.
    (α).
    Before that, before:

    prius quam lucet, assunt,

    before dawn, Plaut. Mil. 3, 1, 115:

    prius illi erimus quam tu,

    id. Ps. 2, 4, 68:

    prius quam plane aspexit ilico eum esse dixit,

    id. Rud. 4, 4, 87:

    nihil prius mihi faciendum putavi, quam ut, etc.,

    Cic. Att. 4, 1, 1:

    cui prius quam de ceteris rebus respondeo, de amicitiā pauca dicam,

    before, id. Phil. 2, 1, 3:

    quod ego, prius quam loqui coepisti, sensi,

    id. Vatin. 2, 4:

    neque prius fugere destiterunt, quam ad flumen Rhenum pervenerunt,

    Caes. B. G. 1, 53:

    quid potius faciam, prius quam me dormitum conferam, non reperio,

    Cic. Fam. 9, 26, 1:

    priusquam aggrediar, etc.,

    id. Balb. 7, 18:

    prius quam ad portam venias,

    Ter. Ad. 4, 2, 44.—
    (β).
    Sooner, rather:

    Aegyptii quamvis carnificinam prius subierint, quam ibin aut aspidem violent,

    Cic. Tusc. 5, 27, 78; id. Lig. 12, 34; Caes. B. C. 3, 1.—Sometimes in an inverted order:

    ad hoc genus hominum duravi, quam prius me ad plures penetravi,

    Plaut. Trin. 2, 2, 13; Prop. 2, 14, 11 (3, 10, 10); v. Zumpt, Gram. § 576.—
    B.
    In gen., formerly, in former times ( poet.), Cat. 51, 13:

    sed haec prius fuere: nunc, etc.,

    id. 4, 25; Prop. 1, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > prior

  • 5 priores

    prĭor and prĭus (old form also in neutr. prior, Val. Antias and Quadrig. ap. Prisc. p. 767), ōris, adj. comp. [from obsol. prep. pri; v. primus init. ], former, previous, prior, freq. to be translated first; cf. superior; Cicero nearly always uses prior, opp. to posterior, in time; superior in sense of former, in gen. relation to the present, when no other time is expressed; v. Krebs, Antibarb. p. 921 sq.
    I.
    Lit.:

    ita priori posterius, posteriori superius non jungitur,

    Cic. Ac. 2, 14, 44:

    me quaestorem in primis, aedilem priorem, praetorem primum populus Romanus faciebat,

    id. Pis. 1, 2:

    qui prior has angustias occupaverit,

    first, Caes. B. C. 1, 66:

    prior proelio lacessere,

    id. ib. 1, 82:

    etsi utrique primas, priores tamen libenter deferunt Laelio,

    Cic. Brut. 21, 84:

    priore loco causam dicere,

    first, id. Quint. 9, 32:

    priore aestate,

    in the former summer, last summer, id. Fam. 1, 9, 24:

    priore nocte,

    id. Cat. 1, 4, 8:

    factum est enim meā culpā, ut priore anno non succederetur,

    id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2:

    prioribus comitiis,

    id. Planc. 22, 54:

    priore anno,

    the year before, Liv. 3, 9, 7; 3, 10, 14; 4, 56, 5:

    prioris anni consules,

    id. 4, 13, 10; 4, 17, 9:

    Dionysius prior,

    the elder, Nep. Dion, 1, 3:

    vinum,

    of last year, Plin. 14, 19, 24, § 120:

    priore libro,

    in the previous book, Col. 4, 22, 9:

    pedes,

    the forefeet, Nep. Eum. 5, 5; Plin. 8, 45, 70, § 181:

    canities homini semper a priori parte capitis, tum deinde ab aversā,

    the forepart, Plin. 11, 37, 47, § 131.—Pleon.:

    cum prior Romanus exercitus praevenisset,

    Liv. 9, 23, 2:

    prius praecepta res erat,

    id. 21, 32, 7; cf. id. 9, 23, 2.— Old neutr. prior: hoc senatusconsultum prior factum est, Val. Antias ap. Prisc. p. 767 P.:

    prior bellum, Quadrig. ib.: foedus prior,

    id. ib. (cf.: bellum Punicum posterior, Cass. Hem. ib.).—
    2.
    Former, i. e. deceased (late Lat.):

    inter prieres fratres,

    Amm. 21, 6, 2.—
    B.
    Subst.: prĭōres, um, m., forefathers, ancestors, the ancients ( poet. and in post-Aug. prose):

    abiturus illuc, quo priores abierunt,

    Phaedr. 4, 18, 16:

    nomen dixere priores Ortygiam,

    Verg. A. 3, 693:

    nec ingeniis investigata priorum,

    Ov. M. 15, 146; 332:

    priores tradiderunt,

    Col. 1, 4, 3:

    nostri,

    Plin. Ep. 3, 4:

    more priorum,

    Ov. M. 10, 218; Sen. Ep. 52, 2.—
    II.
    Trop., better, superior, preferable, more excellent or important (not in Cic. and Cæs.):

    bellante prior,

    Hor. C. S. 51:

    color puniceae flore prior rosae,

    id. C. 4, 10, 4; Ov. H. 18, 69:

    ut nemo haberetur prior,

    Liv. 27, 8:

    aetate et sapientiā,

    Sall. J. 10, 7:

    consilio et manu,

    id. ib. 96, 3:

    neque prius, neque antiquius quidquam habuit, quam, etc.,

    Vell. 2, 52, 4.—Esp. with potior:

    potius quanto prius potiusque est Philippum nobis conjungere quam hos,

    Vell. 36, 7, 6:

    nulla (res) prior potiorque visa est,

    id. 8, 29, 2:

    nihil prius nec potius visum,

    id. 39, 47, 4: unus Plinius est mihi priores, i. e. worth more than they all, Sent. Augur. ap. Plin. Ep. 4, 27, 4:

    artium multitudine prior omnibus, eloquentiā nulli secundus,

    App. Flor. 2, p. 346.—Hence, adv. comp.: prĭus.
    A. 1.
    Alone:

    quem fuit aequius, ut prius introieram in vitam, sic prius exire de vitā,

    Cic. Lael. 4, 15:

    regem prius Europā, post et Asiā, expellere,

    Liv. 37, 52, 4:

    ut vos prius experti estis, nunc Antiochus experitur,

    id. 36, 17, 8; so,

    prius... nunc,

    Verg. G. 3, 362:

    prius... tum,

    Cato, R. R. 135; Liv. 34, 55, 5:

    prius.... postea,

    id. 29, 12, 11.—
    2.
    With quam, and often joined in one word, priusquam.
    (α).
    Before that, before:

    prius quam lucet, assunt,

    before dawn, Plaut. Mil. 3, 1, 115:

    prius illi erimus quam tu,

    id. Ps. 2, 4, 68:

    prius quam plane aspexit ilico eum esse dixit,

    id. Rud. 4, 4, 87:

    nihil prius mihi faciendum putavi, quam ut, etc.,

    Cic. Att. 4, 1, 1:

    cui prius quam de ceteris rebus respondeo, de amicitiā pauca dicam,

    before, id. Phil. 2, 1, 3:

    quod ego, prius quam loqui coepisti, sensi,

    id. Vatin. 2, 4:

    neque prius fugere destiterunt, quam ad flumen Rhenum pervenerunt,

    Caes. B. G. 1, 53:

    quid potius faciam, prius quam me dormitum conferam, non reperio,

    Cic. Fam. 9, 26, 1:

    priusquam aggrediar, etc.,

    id. Balb. 7, 18:

    prius quam ad portam venias,

    Ter. Ad. 4, 2, 44.—
    (β).
    Sooner, rather:

    Aegyptii quamvis carnificinam prius subierint, quam ibin aut aspidem violent,

    Cic. Tusc. 5, 27, 78; id. Lig. 12, 34; Caes. B. C. 3, 1.—Sometimes in an inverted order:

    ad hoc genus hominum duravi, quam prius me ad plures penetravi,

    Plaut. Trin. 2, 2, 13; Prop. 2, 14, 11 (3, 10, 10); v. Zumpt, Gram. § 576.—
    B.
    In gen., formerly, in former times ( poet.), Cat. 51, 13:

    sed haec prius fuere: nunc, etc.,

    id. 4, 25; Prop. 1, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > priores

  • 6 frōns

        frōns frontis, f    the forehead, brow, front: frontem contrahere, to knit: Exporge frontem, T.: explicare, H.: ut frontem ferias, smile: ferro inter tempora frontem Dividit, V.: tenuis, a low forehead, H.: (bovis) a mediā fronte, etc., Cs.: ovis, O.: frons turgida cornibus, H.—The brow, front, countenance, expression, face, look: ex voltu et fronte amorem perspicere: verissimā fronte dicere, truthful: reliquiae pristinae frontis: laeta, V.: urbana, H.: durior, shameless, Iu.: salvā fronte, without shame, Iu.: tabella quae frontīs aperit hominum, mentīs tegit.—The forepart, front, façade, van, face: castrorum, Cs.: ianuae, O.: tabernae, Ct.: scaena ut versis discedat frontibus, V.: cohortīs, S.: unā fronte castra muniunt, only in front, Cs.: recta, the centre (of an army), L.: prima, L.: dextra, Ta.: aequā fronte ad pugnam procedebat, L.: Mille pedes in fronte, breadth, H.: inpulsa frons prima, vanguard, L.: superasse tantum itineris pulchrum ac decorum in frontem, i. e. favorable for an advance, Ta.: Fronte sub adversā scopulis pendentibus antrum, V.: a tergo, fronte, lateribus tenebitur, in front: a fronte atque ab utroque latere, Cs.: frontes geminae, i. e. the ends (of a rolled manuscript), Tb., O.: nigra, O.—Fig., the outside, exterior, external quality, appearance: Scauro studet, sed utrum fronte an mente, dubitatur: decipit Frons prima multos, Ph.
    * * *
    I
    foliage, leaves, leafy branch, green bough, frond
    II
    forehead, brow; face; look; front; fore part of anything

    Latin-English dictionary > frōns

  • 7 prora

    prōra, ae (collat. form prōris; acc. prorim, Att. ap. Non. 200, 33, or Trag. 575), f., = prôra.
    I.
    The forepart of a ship, the prow (opp. puppis, the stern;

    class.): astitit prorae,

    Plaut. Merc. 1, 2, 65; Lucr. 2, 554:

    prorae admodum erectae,

    Caes. B. G. 3, 13:

    rostrata,

    Plin. 9, 30, 49, § 94:

    terris advertere proram,

    Verg. G. 4, 117; id. A. 6, 3; 7, 35: prorae tutela Melanthus, i. e. the lookout stationed at the prow, = proreta, Ov. M. 3, 617:

    suspensa prora navim in puppim statuebat,

    Liv. 24, 34:

    prorae litore illisae,

    id. 22, 20; Luc. 9, 1082; Stat. Th. 5, 335.—Prov.: mihi prora et puppis, ut Graecorum proverbium est, fuit a me tui dimittendi, ut rationes nostras explicares, i. e. my intention from beginning to end, my whole design, Gr. prôra kai prumnê, Cic. Fam. 16, 24, 1.—
    II.
    Poet., transf., a ship:

    quot prius aeratae steterant ad litora prorae,

    Verg. A. 10, 223; Ov. M. 14, 164.

    Lewis & Short latin dictionary > prora

  • 8 prōra

        prōra ae, f, πρῷρα, the forepart of a ship, bow, prow: prorae admodum erectae, Cs.: terris advertere proram, V.: prorae tutela Melanthus, i. e. the lookout, O.: prorae litore inlisae, L.— Prov.: mihi prora et puppis, ut Graecorum proverbium est, fuit, etc., i. e. my intention from first to last.—A ship: aeratae steterant ad litora prorae, V., O.
    * * *

    Latin-English dictionary > prōra

См. также в других словарях:

  • forepart — [fôr′pärt΄] n. 1. the first or early part 2. the part in front …   English World dictionary

  • Forepart — Fore part Fore part , or Forepart Fore part , n. The part most advanced, or first in time or in place; the beginning. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • History of the Hellenic Navy — The History of the Hellenic Navy ( el. Πολεμικό Ναυτικό) begins with the birth of modern Greece, and due to the maritime nature of the country, this force has been the premier service of the Greek Armed Forces.The navy during the RevolutionAt the …   Wikipedia

  • forepart — noun Date: 14th century 1. the anterior part of something 2. the earlier part of a period of time …   New Collegiate Dictionary

  • forepart — (Roget s Thesaurus II) noun The part of someone or something facing the viewer: fore, front. See PRECEDE …   English dictionary for students

  • forepart — /fawr pahrt , fohr /, n. the first, front, or early part. [1350 1400; ME forpart. See FORE , PART] * * * …   Universalium

  • forepart — noun The front or anterior part of something …   Wiktionary

  • forepart — noun the foremost participle …   English new terms dictionary

  • forepart — fore•part [[t]ˈfɔrˌpɑrt, ˈfoʊr [/t]] n. the first or front part • Etymology: 1350–1400 …   From formal English to slang

  • forepart — /ˈfɔpat/ (say fawpaht) noun the fore, front, or early part …  

  • forepart — noun the side that is forward or prominent • Syn: ↑front, ↑front end • Ant: ↑rear (for: ↑front) • Derivationally related forms: ↑frontal ( …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»